تو به اندوه خود نازي كه با تو همدمي است نيكو. من به كسي نازم كه اين غم را برايم گذاشت. كسي بي همتا. كسي كه ديگري ندارد. مانند ندارد. رفت و من را با يار تو دمساز كرد. يادش نيز برايم مايه آرامش است و بر زبانم باقيست تا ابد.